Struktura hipertekstu

Na hipertekst składają się setki tysięcy dokumentów rozproszonych po całym świecie. Informacje zawarte w tych dokumentach zorganizowane są w pewną strukturę, zależną od typu prezentowanych informacji, celu prezentacji oraz inwencji twórczej autora. Sposób organizacji konkretnego dokumentu hipertekstowego jest niepowtarzalny, niemniej wyróżnić można kilka standartowych struktur stosowanych w prezentacjach WWW.

Jest to najbardziej logiczna struktura dokumentu WWW. Można porównać ją do rozgałęziającego się drzewa. Przeglądanie dokumentu rozpoczyna się od strony głównej zawierającej menu, czyli spis podstawowych tematów. Wybór jednego z nich powoduje wyświetlenie listy podtematów. One z kolei odsyłają do spraw bardziej szczegółowych.
Informacje w takim dokumencie ułożone są więc w pewną hierarchię, najwyższy poziom tej hierarchii stanowią tematy ogólne, poziom najniższy - szczegółowe rozwinięcia zagadnień sygnalizowanych na wyższym poziomie.
Struktura hierarchiczna jest bardzo przejrzysta, a sposób poruszania się po dokumencie - prosty. Kolejne wybory, w górę lub w dół, powodują wyświetlenie informacji znajdujących się na wyższym lub niższym poziomie hierarchii. Zaletą struktury hierarchicznej jest niewielkie ryzyko zagubienia się. Użytkownik nie ma problemów z umiejscowieniem aktualnie wyświetlanych informacji w całości dokumentu.
Struktura hierarchiczna stosowana jest często w systemach pomocy do różnego rodzaju programów oraz w internetowych witrynach instytucji (np. Instytutu Kulturoznawstwa UAM ).

Struktura ta najbardziej przypomina sposób organizacji dokumentów drukowanych. Strona główna stanowi tytuł lub wstęp, a każda następna jest kolejnym rozdziałem. Poruszanie się po dokumencie jest proste, możliwe jest tylko przejście do następnej strony, powrót do poprzedniej oraz ewentualnie - skok do strony głównej.
Struktury tego typu są więc sztywne i ograniczają możliwości czytelnika i twórcy. Wykorzystywane są jednak z powodzeniem przy wszelkiego rodzaju instrukcjach "krok po kroku" oraz przy hipertekstowych wersjach dokumentów drukowanych, w których linearna struktura musi być zachowana (np. dzieła literackie).

Odmianą struktury liniowej jest, zawierająca prócz hiperpołączeń "do przodu" i "do tyłu", także połączenia "w bok", pozwalające na odejście od głównego tematu. Te połączenia alternatywne prowadzić mogą z powrotem do tematu naczelnego, lub mogą stanowić odrębne ścieżki posiadające własne zakończenie.

Struktura mieszana
Jest to kombinacja struktury hierarchicznej ze strukturą liniową. Stosowana jest wówczas, gdy informacje uporządkowane w sposób linerany dają się podzielić na główne tematy. Struktura ta oferuje cztery kierunki poruszania się po dokumencie - "w górę", "w dół" (charakterystyczne dla struktury hierarchicznej) oraz "do przodu", "do tyłu" (struktura liniowa). Większa możliwość wyboru niesie ze sobą większe ryzyko utraty orientacji. Użytkownik może łatwo zgubić się w momencie przekraczania granic tematów hierarchii, poruszając się w przód i w tył.

Pajęczyna jest zbiorem dokumentów, które nie mają jakiejś ogólnej struktury. Jedyną rzeczą, łączącą poszczególne strony są hiperpołączenia. Przemieszczanie się między dokumentami odbywa się właśnie poprzez wybór jednego z hiperłączy. Możliwości wyboru są duże, istnieje także ogromne ryzyko zagubienia się.
Struktury sieciowe wykorzystywane są w dokumentach, których treść jest luźno powiązana ze sobą. Klasycznym przykładem pajęczyny jest system WWW. Jego poszczególne dokumenty składowe wykorzystują różne struktury, całość jednak (czyli zbiór wszystkich, połączonych ze sobą dokumentów) opiera się na strukturze sieciowej.