Informacja  jest bezużyteczna, jeśli nie może być przekazywana, magazynowana, wydobywana i przetwarzana. Informacja spełnia swoje funkcje tylko wtedy, gdy jest dostępna: temu komu jest potrzebna, tam, gdzie jest potrzebna, w celu, dla którego została stworzona. Warunkiem sprawnego funkcjonowania informacji jest komunikacja. Komunikacja to według S. Juszczykaproces wymiany wiadomości (informacji) między uczestniczącymi stronami. Stronami uczestniczącymi w procesie komunikacji są ludzie, mogą być nimi także człowiek i komputer. Do zaistnienia aktu komunikacyjnego niezbędni są: nadawca i odbiorca, kod znany im obojgu, kanał komunikacji, kontekst oraz sam komunikat.
Od dawna w torze komunikacji między nadawcą i odbiorcą wykorzystywane były różne urządzenia pośredniczące w wymianie komunikatów np. listy, telegramy, telefon, później  środki masowego przekazu.  W ostatnich latach rolę urządzeń pośredniczących między ludźmi w procesie komunikacji zaczęły spełniać komputery, sieci komputerowe oraz sieć globalna. Pojawiła się prócz tego możliwość, pisze Juszczyk - generowania komunikatów przez komputer za pośrednictwem programów komputerowych. W związku z możliwością reagowania przez komputer na działania człowieka oraz samodzielnego generowania przez niego komunikatów przyjął on rolę nadawcy w procesie komunikacji. Stał się przez to substytutem osoby, co w konsekwencji prowadzić może do zaniku więzi społecznych, bowiem interaktywność mediów nie oznacza interakcji społecznej.
R. W. Kluszczyński wyróżnia dwa modele komunikacji - transmisję oraz interakcję.
Model transmisji przedstawia komunikowanie jako jednokierunkową transmisję, jako proces, w ramach którego nadawca oddziałuje na odbiorcę. Komunikacja ta ma strukturę monologu. Opiera się na serii pytań sformułowanych przez Lasswella: kto mówi? - co? - w jakim kanale? - do kogo? - z jakim skutkiem? Komunikacja jako transmisja charakterystyczna jest dla mediów masowych takich jak radio, telewizja, kino.
Interakcja występuje w komunikacji interpersonalnej, model ten wykorzystywany jest także podczas komunikacji człowieka z komputerem. Komunikowanie się jest negocjacją oraz wymianą poglądów, prowadzi do ustanowienia znaczenia lub uzgodnienia interpretacji między stronami. Ma strukturę dialogiczną oraz tworzy relacje zwrotne między podmiotami.

Podstawowym modelem komunikacji w Internecie jest technologia klient-serwer.
Serwer - jest to komputer podłączony do   Internetu,  wykonujący program obsługujący nadchodzące żądania przesłania określonych zasobów. Zazwyczaj jest to maszyna o dużej mocy obliczeniowej i wielkiej przestrzeni magazynowej dla danych (dyski twarde, urządzenia taśmowe). Dane te serwowane są na żądania zgłaszane przez sieć.
Klient to komputer, którym posługuje się zwykły  użytkownik  Internetu. Klient nie posiada bezpośredniego dostepu do danych przechowywanych na serwerze, a jedynie generuje żądania realizacji odpowiednich procesów przez serwer.  Strony WWW  magazynowane są na serwerach, odczytywane i oglądane natomiast za pomocą komputerów-klientów.
Zwrotu w tym podstawowym modelu komunikacji dokonują  aplety Javy  oraz mapowanie obrazków  po stronie klienta.
Są one obsługiwane bezpośrednio przez   przeglądarkę  użytkownika, nie zaś przez serwer. Wraz z nimi technologia sieciowa przesuwa się w stronę użytkownika przekazując część zadań z serwera do komputera-klienta.