"Podstawowym nośnikiem informacji
komputerowej jest obraz".
Obraz komputerowy jest obrazem cyfrowym i różni się od tradycyjnego obrazu
analogowego.
E. Stawowczyk w pracy
pt. "Obraz w epoce systemów cybernetycznych"
analizuje dokładnie sposób powstawania obrazów analogowych i cyfrowych
oraz bada różnice między nimi.
Obrazy
analogowe takie jak np. fotografia wychodzą zawsze od konkretnego
przedmiotu i zorientowane są od obiektywności do subiektywności. Obraz
analogowy zawsze zachowuje swoją więź z oryginałem mimo poddania go różnym
transformacjom. Proces tworzenia obrazów analogowych podobny jest "oglądaniu"
- powstawaniu obrazów na siatkówce oka. Obraz analogowy jest przetworzoną
subiektywnie wizją jakiegoś konkretnego obrazu, przedmiotu materialnego
istniejącego w rzeczywistości, obrazuje go, reprezentuje i do niego odsyła.
Proces powstawania obrazów
cyfrowych jest odwrotny. Zaczyna się od ukształtowanej mentalnie
"wizji", a następnie jej materializacji w postaci obrazu. Obraz taki nie
jest czystym lub subiektywnie przekształconym odwzorowaniem konkretnego
rzeczywistego przedmiotu, a jedynie wyraża mentalną koncepcję. Taką możliwość
materializacji wizji daje komputer, który zapisuje wszelkie obrazy w postaci
zer i jedynek, bez odnoszenia ich do rzeczywistości zewnętrznej. Technika
cyfrowa pozwala na tworzenie fantastycznych, zupełnie wymyślonych obrazów
i poddawanie ich nieustającym przeobrażeniom, w sposób, w jaki nie mógłby
nigdy uczynić tego aparat fotograficzny, ani kamera filmowa.
Na obraz cyfrowy składają
się miliony maleńkich pikseli. Piksele to
- powtarzając za E. Stawowczyk "światłoczułe kryształy krzemu rozmieszczone
w formie regularnej matrycy złożonej z pionowych i poziomych linii tak,
że każdy kryształ może reagować na wiele stopni natężenia światła".
Możliwa jest transformacja każdego piksela, dodawanie i odejmowanie pikseli,
co daje nieskończoną ilość możliwości transformacji całego obrazu. Obraz
cyfrowy zrywa swój związek z rzeczywistością. Punktem wyjścia w tworzeniu
takiego obrazu może być oczywiście obraz analogowy (przykładem są skanowane
zdjęcia, poddawane następnie obróbce), jednak samo przekształcenie obrazu
w postać cyfrową zrywa jego związek z rzeczywistością, pozbawia go jego
materialności.
Obraz cyfrowy, aby w
ogóle być obrazem, musi zaistnieć na ekranie monitora komputerowego lub
telewizyjnego. Dopiero ten bowiem nadaje mu status obrazu. Dane zapisane
w postaci cyfr samym obrazem nie są, mogą tylko zaprezentować siebie w
postaci ekranowego obrazu. Cechą więc obrazów cyfrowych jest ich momentalność
i wieczna teraźniejszość. Obrazy cyfrowe stanowią rzeczywistość samą w
sobie, rzeczywistość sztuczną, wirtualną, nie obrazujacą żadnej innej rzeczywistości
i nie odsyłającą do niej.