Jedną z charakterystycznych, istotnych cech  hipertekstu  jest jego otwartość i potencjalna nieskończoność.  Hipertekst istnieje bowiem poza realną przestrzenią, a jednocześnie konstruuje swoją własną specyficzną przestrzeń. Fizycznie dokumenty hipertekstowe istnieją w postaci plików zapisanych na twardych dyskach wielu komputerów znajdujących się w konkretnych miejscach świata. W świadomości   odbiorcy  istnieją jednak one jedynie  tu i teraz  - w momencie wyświetlania na ekranie monitora. Hipertekst prowadzi więc jakby podwójne życie przestrzenne - dokumenty mają swoje stałe "miejsce pobytu", a zarazem przenoszą się ciągle z ekranu na ekran. Poza tym każda hipertekstowa strona ma możliwość zaistnienia w wielu miejscach jednocześnie; nieskończona ilość użytkowników jest w stanie w tej samej chwili połączyć się z jednym, konkretnym dokumentem. Do tego dochodzi jeszcze poczucie istnienia  cyberprzestrzeni.  Cyberprzestrzeń stanowią wszystkie istniejące dokumenty hipertekstowe, które w świadomości użytkownika znajdować się muszą w jakiejś odległości od siebie. Hiperłącza zaś tworzą wrażenie istnienia  trzeciego wymiaru - głębi.  Przestrzeń hipertekstu nie jest więc przestrzenią czysto fizyczną, ograniczoną jakimiś strukturami.
Poza tym przestrzeń ta ciągle rozrasta się i kurczy. Każdego dnia, na całym świecie powstają nowe strony, które dołączane są do już istniejących. Wiele stron jest na bieżąco aktualizowanych, udoskonalanych, niekiedy całkowicie zmienianych. Każda szanująca się instytucja posiada własną  home page,  a każdy ambitny internauta pragnie zaistnieć w cyberprzestrzeni. Coraz częściej w  mediach,  reklamach i na produktach pojawiają się  adresy internetowe  instytucji i firm. W sieci znaleźć można wiele potrzebnych  informacji,  coraz częściej trafić jednak można  na "śmieci" - zupełnie bezużyteczne, niedokończone strony zawierające informacje, których wiarygodności nie można sprawdzić. Często pod podanym adresem nie istnieje żadna strona lub została ona przeniesiona na inny serwer.

Hipertekst nie posiada żadnych ograniczeń czasowych, a jednocześnie tworzy swoją własną  strukturę czasową. Hipertekst zawiera twórczość wielu ludzi, w tym pokoleń już nie żyjących. Do postaci hipertekstowej przeniesionych zostało już wiele arcydzieł literatury, traktatów naukowych oraz tekstów informacyjnych stworzonych jakiś czas temu. Ich liczba stale się powiększa. Dla hipertekstu rodzą się one w momencie zapisu ich w formacie  HTML,  nie odgrywa roli faktyczny czas ich powstania. Poza czasem linearnym - czasem dołączania dokumentów do struktury hipertekstowej, hipertekst tworzy także czas cykliczny. Częste modyfikacje stron internetowych wymuszają konieczność nieustannych powrotów do tych samych stron. Część użytkowników w zasadzie porusza się ciągle po swoich ulubionych stronach, a codzienne sprawdzanie internetowych serwisów informacyjnych staje się niemal rytuałem poranka.